Η Ελλάδα, όπως ανέδειξε η έκθεση της Περιβαλλοντικής Μη Κυβερνητικής Oργάνωσης WWF Ελλάς για το έτος 2015, δυστυχώς κατέχει μια δυσάρεστη πρωτιά, αποτελώντας την πρωταθλήτρια των περιβαλλοντικών παραβά­σεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Διερευνήθηκε η περιβαλλοντική παραβατικότητα στην Ελλάδα τη δεκαετία 2005 - 2015 και αναζητήθηκαν τα αίτια αυτής, αλλά και λύσεις ως προς την κατεύθυνση της εξάλειψης της προαναφερθείσας πρωτιάς. Κατά πρώτον, διαπιστώθηκε από την έρευνα αυτή ότι στον αγώνα για την πάταξη του περιβαλλοντικού εγκλήματος, νομοθετι­κό-κανονιστικό πλαίσιο και μάλιστα πλούσιο διαθέτει η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι σε κάποιες περιπτώσεις πα­ρατηρείται αργοπορία από την ελληνική πλευρά για την ενσωμάτωση στο εθνικό της δίκαιο ευρωπαϊκών οδηγιών και ότι δεν υπάρχει ακόμη κωδικοποίηση της διάσπαρτης αυτής νομοθεσίας, γεγονός που a priori δυσχεραίνει την εφαρμογή της. Κατά δεύτερον, διαπιστώθηκε ότι κατά των περιβαλλοντικών παραβατών ο έλληνας νομοθέτης, ορθά εξαπολύει, τόσο διοικητικές, όσο και ποινικές κυρώσεις και μάλιστα ενίοτε αυστηρότερες από τις ευρω­παϊκές οδηγίες. Κατά τρίτον ότι η Ελλάδα διαθέτει μηχανισμούς τόσο διοικητικούς, όσο και δικαστικούς για την εφαρμογή του περιβαλλοντικού δικαίου.

Ετέθη επομένως αβίαστα το ερώτημα: «τις πταίει»; Διαπιστώθηκε εν τέλει ότι η απάντηση στο ζήτημα των αιτιών της περιβαλλοντικής παραβατικότητας στην Ελλάδα, δέον να αναζητηθεί στην ίδια την ελληνική πραγματικότητα και στους παράγοντες που επιδρούν σε αυτήν. Με το σκεπτικό αυτό, διερευνήθηκαν οι παθογένειες που εμφανί­ζονται στην πράξη στους μηχανισμούς επιβολής των διοικητικών και ποινικών κυρώσεων και προτάθηκαν λύσεις. Όλα αυτά κρίθηκε απαραίτητο να διέλθουν μέσα από το φίλτρο της παρούσας οικονομικής συγκυρίας που μαστίζει την χώρα, με δεδομένο το ότι αυτή αποτελεί καταλυτικό παράγοντα που επιδρά στην σύγχρονη ελληνική πραγμα­τικότητα.