Στην εισήγηση παρουσιάζεται αρχικά η ποινική ευθύνη των διευθυντικών στελεχών νομικών προσώπων για πρά­ξεις προσβολής του περιβάλλοντος. Κατά πρώτο λόγο, περιγράφεται η ευθύνη που προκύπτει από πράξεις που είτε προσβάλλουν ευθέως το περιβάλλον είτε συγκροτούν μορφές ενεργητικής συμβολής στην προσβολή του. Στη συνέχεια εξετάζεται η ποινική τους ευθύνη από παράλειψη, όπως αυτή θεμελιώνεται με την ειδική ποινική διάταξη του άρθρου 28 παρ. 5 του νόμου 1650/1986. Στο σημείο αυτό αναλύονται οι προϋποθέσεις του νόμου για τη θεμε­λίωση ποινικής ευθύνης με παράλειψη, παρουσιάζονται τα βασικά ερμηνευτικά προβλήματα που δημιουργεί το νο­μοθετικό κείμενο και μνημονεύονται περιπτώσεις εφαρμογής της σχετικής διάταξης από τα ελληνικά δικαστήρια.

Αμέσως μετά περιγράφεται η σημασία που μπορεί να έχει η εγκληματική δράση των διευθυντικών στελεχών ενός νομικού προσώπου στη θεμελίωση της δικής του ευθύνης. Διευκρινίζεται ότι στο ελληνικό δίκαιο τα νομικά πρό­σωπα δεν μπορούν να έχουν ποινική ευθύνη, στο μέτρο που ούτε κατά κυριολεξία πράττουν ούτε έχουν ενοχή για τις πράξεις που κατά πλάσμα δικαίου τους καταλογίζονται. Έτσι το δίκαιό μας αναγνωρίζει μόνο τη δυνατότητα επιβολής αστικών και διοικητικών κυρώσεων σε βάρος τους.

Στην εισήγηση αναφέρονται οι διατάξεις των βασικών περιβαλλοντικών νόμων που προβλέπουν αυτή τη δυνατότη­τα, ενώ ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο ν. 1650/1986, όπου, μετά την αλλαγή του με το νόμο 4042/2012, έχει θεσπι­στεί μια επιπλέον υποχρέωση επιβολής ιδιαίτερα αυστηρών διοικητικών κυρώσεων στα νομικά πρόσωπα, η οποία συναρτάται ακριβώς με την εγκληματική δράση των διευθυντικών τους στελεχών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην Οδηγία 2008/99/ΕΚ.