Στο πλαίσιο του προγράμματος «Προστασία των νησιωτικών υγροτόπων της Ελλάδας» του WWF Ελλάς (2004-2013) απογράφηκαν 603 φυσικοί και 221 τεχνητοί υγρότοποι μεγαλύτεροι από 1 στρέμμα σε 76 νησιά. Παράλληλα αναπτύχθηκε σταδιακά ένα δίκτυο εθελοντών για την παρακολούθηση της κατάστασης των υγρότοπων σε αρκετά νησιά με σκοπό τον εντοπισμό υποβαθμιστικών ενεργειών και την κινητοποίηση των αρμοδίων υπηρεσιών/αρχών για την προστασία και αποκατάστασή τους. Στο ίδιο χρονικό διάστημα το WWF Ελλάς ανέπτυξε μια σειρά δράσεων πολιτικής που συνέβαλαν στην αξιοσημείωτη βελτίωση του θεσμικού πλαισίου προστασίας τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο.
Στην Κρήτη (περίοδος αναφοράς 2008-2013) απογράφηκαν 196 υγρότοποι εκ των οποίων οι 108 είναι φυσικοί (κυρίως εκβολές ρυάκων και παράκτια έλη). Εντοπίστηκαν επιπλέον 12 οι οποίοι είναι κατεστραμμένοι. Το δίκτυο εθελοντών υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριο στην Κρήτη και συνέβαλε -μεταξύ άλλων- στο σταμάτημα πληθώρας περιπτώσεων υποβάθμισης.
Συνολικά υποβλήθηκαν 66 αναφορές και καταγγελίες προς τις αρμόδιες υπηρεσίες και αρχές που αφορούσαν στην υποβάθμιση 34 υγρότοπων. Η ανταπόκριση των στελεχών των υπηρεσιών στα αιτήματα ήταν σε γενικές γραμμές ικανοποιητική και σημείωσε σημαντική βελτίωση κατά την πορεία του προγράμματος. Όμως, ως εκεί. Εκτός κάποιων μικρών και “εύκολων” περιπτώσεων όπως η αποκομιδή απορριμμάτων σε καμία περίπτωση δεν έγινε οικολογική αποκατάσταση των περιοχών ενώ η απόδοση των ευθυνών, ή δεν έγινε, ή ήταν ανώδυνη, ή ακόμα εκκρεμεί.
Οι υποθέσεις αυτές τεκμηριώνουν αδιαμφισβήτητα ότι η διοίκηση και οι αρχές δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους για την προστασία των υγρότοπων. Υπάρχει σχεδόν πλήρης απουσία ελέγχων, απροθυμία επιβολής κυρώσεων, πολύ χρονοβόρες διαδικασίες εκδίκασης των υποθέσεων που φθάνουν στα δικαστήρια και δυνατότητα μετάθεσης ευθυνών των ληπτών αποφάσεων. Είναι τόσο έντονες οι έμμεσες και οι άμεσες ανθρωπογενείς πιέσεις σε αυτά τα οικοσυστήματα που εάν η κατάσταση αυτή δεν αλλάξει, είναι θέμα λίγων δεκαετιών η πρακτική εξαφάνισή τους.