Η Οδηγία 2004/35/ΕΚ για την περιβαλλοντική ευθύνη (ΟΠΕ) περιορίζεται στη διοικητική ευθύνη για την αντιμετώ­πιση της περιβαλλοντικής ζημίας. Στηρίζεται στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» η οποία αποσκοπεί τόσο στην πρό­ληψη όσο και στην αποκατάσταση της ζημίας. Η ΟΠΕ αποτελείται προεχόντως από ένα σύνολο διατάξεων δημοσίου δικαίου που συνδέονται όμως και με διατάξεις ιδιωτικού δικαίου (όπως αυτές που αναφέρονται στην αντικειμενική ή στην υποκειμενική ευθύνη).

Στην ΟΠΕ η έννοια γύρω από την οποία εξυφαίνονται όλες οι ρυθμίσεις είναι η έννοια της περιβαλλοντικής ζημίας. Η περιβαλλοντική ζημία υποδιαιρείται σύμφωνα με το άρθρο 2(1) της ΟΠΕ σε τρεις κατηγορίες: στη ζημία που προ­καλείται στα προστατευόμενα είδη και φυσικούς οικοτόπους, στη ζημία που επηρεάζει αρνητικά την κατάσταση των υδάτων και, τέλος, στη ζημία που προκαλείται στο έδαφος.

Η ΟΠΕ επιβάλλει υποχρεώσεις τόσο στους φορείς εκμετάλλευσης όσο και στη διοίκηση για τη λήψη προληπτικών μέτρων ή μέτρων αποκατάστασης. Ο φορέας εκμετάλλευσης είναι κεντρική εννοιολογική κατηγορία της ΟΠΕ και από αυτή εξαρτάται το εύρος του δικτύου ευθύνης που εγκαθιδρύει. Παράλληλα, η αρμόδια αρχή διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο εξ αιτίας της θέσης που της επιφυλάσσει η ΟΠΕ.

Σύμφωνα με την ΟΠΕ, ο φορέας εκμετάλλευσης έχει την υποχρέωση να προλαμβάνει, να ενημερώνει τις αρμόδιες αρχές και να διαχειρίζεται την περιβαλλοντική ζημία. Επίσης, η ΟΠΕ προσανατολίζεται αποκλειστικά στη δράση των δημόσιων αρχών οι οποίες έχουν το δικαίωμα να προλαμβάνουν ή να αποκαθιστούν την περιβαλλοντική ζημία. Σύμφωνα με την ΟΠΕ η αρμόδια αρχή αναλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος υποχρεώσεων τόσο σε ό,τι αφορά στην πρόλη­ψη όσο και σε ό,τι αφορά στην αποκατάσταση. Ειδικότερα, υποχρεούται να απαιτεί να λαμβάνονται τα προληπτικά μέτρα από τον φορέα εκμετάλλευσης προκειμένου να αποφευχθεί η ζημία ή να απαιτεί τα μέτρα αποκατάστασης να λαμβάνονται από τον φορέα εκμετάλλευσης αν έχει επέλθει η ζημία.

Τα προβλεπόμενα στην ΟΠΕ μέτρα είναι τα μέτρα πρόληψης και τα μέτρα αποκατάστασης. Τα μέτρα πρόληψης δεν προσδιορίζονται στην ΟΠΕ, προβλέπεται απλώς ότι «ο φορέας εκμετάλλευσης λαμβάνει αμελλητί τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα». Αντίθετα, η ΟΠΕ προσδιορίζει τα μέτρα αποκατάστασης και τα κατηγοριοποιεί σε μέτρα επεί­γουσας ανάγκης και σε μέτρα μακράς διάρκειας.

Στην ΟΠΕ προβλέπεται ότι τα πρόσωπα του άρθρου 12 έχουν δικαίωμα πρόσβασης στα δικαστήρια για τον «έλεγχο, τόσο ως προς τη διαδικασία όσο και προς την ουσία, της νομιμότητας των αποφάσεων ή παραλείψεων της αρμό­διας αρχής.» Αντίθετα, στο ΠΔ 148/2009 το εύρος των λόγων προσφυγής είναι σαφώς μικρότερο από αυτό της οδηγίας καθώς η οικεία διάταξη κάνει λόγο μόνο για τη δυνατότητα άσκησης ενδίκων μέσων.