Σκοπός της παρούσας εισήγησης είναι η παρουσίαση και η ανάλυση της πρόσφατης νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ως προς την εφαρμογή της ευρωπαϊκής Οδηγίας για την περιβαλλοντική ευθύνη (Οδηγία 2004/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, σχετικά με την περιβαλλοντική ευθύνη όσον αφορά την πρόληψη και την αποκατάσταση περιβαλλοντικής ζημίας), η οποία θεσπίζει ένα sui generis καθε­στώς μέτρων διοικητικού καταναγκασμού. Αν και η εν λόγω Οδηγία υιοθετήθηκε πριν από 13 χρόνια , εν τούτοις η εφαρμογή της εξακολουθεί να δημιουργεί σειρά ερμηνευτικών ζητημάτων, στα οποία καλείται να δώσει απάντηση το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Η παρούσα μελέτη περιλαμβάνει τέσσερις βασικούς άξονες: 1. το πεδίο εφαρμογής ratione temporis της οδηγίας 2004/35/ΕΚ, 2. την ερμηνεία των εννοιών «περιβαλλοντική ζημία» και «φορέας εκμετάλλευσης» της οδηγίας, 3. τις προϋποθέσεις εφαρμογής της περιβαλλοντικής ευθύνης, με ιδιαίτερη έμφαση στο στοιχείο του αιτιώδους συν­δέσμου μεταξύ της δραστηριότητας του φορέα εκμετάλλευσης και της περιβαλλοντικής ζημίας, 4. τα μέτρα απο­κατάστασης της περιβαλλοντικής ζημίας και 5. ειδικότερα θέματα, όπως η πρόσβαση στη δικαιοσύνη για θέματα περιβαλλοντικής ευθύνης.

Αξιοποιώντας, τέλος, τις Εθνικές Αναφορές των κρατών μελών και την Έκθεση 2016 της Επιτροπής σχετικά με την περιβαλλοντική ευθύνη, η παρούσα μελέτη παρουσιάζει τα κύρια προβλήματα εφαρμογής της περιβαλλοντικής οδηγίας, όπως οι αποκλίνοντες εθνικοί κανόνες μεταφοράς και η ανομοιόμορφη επέκταση του πεδίου εφαρμογής της Οδηγίας για να καλυφθεί η ζημία που προκαλείται σε προστατευόμενα είδη και σε φυσικούς οικότοπους που προστατεύονται από την εθνική νομοθεσία.